Vertwijfeld sta ik voor mijn fiets, links of rechts.
Welke kant ga ik op?
Alle wegen leiden ergens heen tenslotte.
Dit jaar, deze periode van ‘onwerkelijkheid’,
het leven in een andere realiteit,
lijkt echt en ik geloof het niet.
Of ik geloof het wel, maar ik wil het niet.
Ik weet het niet.
Ik wil mijn fiets een schop geven.
Ik doe het niet.
Welke kant ik ook kies,
links of rechts,
werken hier of daar,
relatie wel of niet,
wel of juist niet naar je toegaan?
Ineens is dit een issue.
Ga ik op bezoek ja of nee?
Is het verantwoord?.
Ik frummel in mijn jaszak, een nattig mondkapje.
Weer een nieuwe werkelijkheid.
Ik app je: ‘Ik kom eraan’.
Alles wat je doet, met alle goede wil op aarde,
voorbereid, wel overwogen, heeft een risico.
Het kan anders zijn dat je wilt.
Je hebt geen invloed op de wereld, op de ander en op virusjes.
Je besluit ‘ja’ te zeggen.
Je neemt het risico, dat het niet lukt zoals jij het wilt.
Als je een relatie begint, neem je het risico dat het mislukt.
Als je je hart geeft, heb je kans dat het breekt.
Alleen als je oversteekt, kom je aan de overkant.
Inmiddels stap ik op de fiets en fiets door de mij bekende wegen.
Ik voel me veilig, totdat er een bal voor mijn wielen rolt. Ik rem uit alle macht. Mijn remmen doen hun werk, ze stoppen mijn fiets en mij.
Daar duikel ik over mijn stuur. Pardoes lig ik op straat.
Mijn hart bonkt in mijn keel.
Er holt een kind achter de bal aan. Het kind kijkt mij droogjes aan.
Er is niets aan de hand. De bal rolt door.
Het kind geeft de bal een schop. Ik stap weer op. Mijn fiets doet het nog.
Ik wil ergens heen. En waarom?
Het risico met de pandemie en schuldgevoel in mijn achterhoofd.
Ik kan ook thuisblijven. Ik deed het niet.
De behoefte om samen met iemand te zijn,
te delen, te lachen, te praten, te huilen.
Elkaar zien is jezelf ontmoeten.
Elkaar zien is in de spiegel kijken naar wie je bent.
Je roert in een grote pan met goulash, de wijn schenk je in.
Dat voelt dankbaar, dat voelt rijk.
We lachen en delen, praten en ik ga weer: tot de volgende keer!
Laten we niet, nooit vergeten dat de bal rolt,
vriendschappen belangrijk zijn,
alles draait door en er gaat van alles mis.
Iedereen is angstig, je weet niet wat er komt.
Er is een risico…altijd…..en het is niet erg.
Het brengt je ergens, hier of daar.
Laten we hier of daar enorm koesteren,
dat is de zekerheid …er is altijd hier en daar.
alles draait door en er gaat van alles mis.
Iedereen is angstig, je weet niet wat er komt.
Er is een risico…altijd…..en het is niet erg.
Het brengt je ergens, hier of daar.
Laten we hier of daar enorm koesteren,
dat is de zekerheid …er is altijd hier en daar.
Susan Suustra
15 jan 21
