Er zijn allemaal nieuwe benamingen ons leven binnen gezijpeld
sinds de komst van de pandemie.
Nieuwe woorden die betekenis kregen.
Het is nu niet meer heel vreemd dat de wereld op zijn kop staat.
Het went.
Het abnormale is normaal. Het normaal heeft geen houvast, het danst,
het beweegt, het glibbert en glijdt.
Het werken met de pandemie heeft van alles losgewoeld,
zekerheden verdwenen, de norm is dicht bij huis, de norm
dat ben jij en dat ben ik. Thuis bij jezelf, zittend op de bank
met warme sokken, zodat je niet koud wordt.
Werkdagen bij de GGD, werken met alle onbekende termen
van indexen, fiateren, diagnostic notes…
Wat zegt u?
Wie zijn notes, gaan we zingen?
Bent u wat, immuun -gecompromitteerd?
Dat wil ik eerste even leren uitspreken.
Hp zone, hoe dan en waar vooral.
En wat, komt er een ander systeem?
Wanneer dan precies?
Wordt het makkelijker?
Oh nee, het wordt eerst moeilijker.
Oh, wat zegt u: het wordt straks makkelijker, juist ja…,
dan duiken we nog even in de materie.
Er ontstaat een gevoel van nederigheid ten opzichte van de pandemie.
Onze mening maakt niet uit.
We hebben geen invloed, jij niet, ik niet.
In de buitenwereld niet, in de binnenwereld ook niet.
Ook niet op de mensen van wie we houden en die naast ons staan.
Er is verdriet, mensen vallen weg, mensen worden ziek.
Soms naast ons, dat raakt.
Op onze tocht naar houvast en zekerheid, vinden we brokstukken
van de samenleving, het leven van hoe het was.
We gaan wel ergens naar toe, naar een leven zoals het wordt.
We streven naar maakbaarheid en invloed, dat maakt ons strijdbaar,
maar waartegen?
Een crisis laat zich niet dwingen en sturen.
We ervaren de grilligheid van het leven in zijn verval en ook weer
in zijn opbouw.
Werken bij de GGD brengt saamhorigheid, collegialiteit en moed.
Alles veranderd, en het vreemde wordt normaal.
Een situation?
Wat, welke bedoelt u…een verkeerssituatie of wat?
Ik ben er even niet bij, want ik ben verdwaald in mijn context, sorry,
een ander keer…, dan doe ik mijn isolatiejas aan, goed?
….Nee nee u moet binnenblijven want u werkt bij de GGD,
dat kan gevaarlijk zijn. Ik zit al binnen.
Tenminste bij mijn buurvrouw,
maar die is doof, dus dat kan geen kwaad.
Wat zegt u nou? Quarantaine?
Dat is een mooi wachtwoord,
hoe schrijf je het precies?
Maar nee nee nee, dat ga ik niet doen,
dat hoeft niet hoor, nergens voor nodig.
En zo proberen we alle mensen te motiveren,
te bevragen en uit te leggen,
wat er precies moet gebeuren.
Alles voor onze gezondheid en voor elkaar.
Zo gaan we het voorlopig doen,
zo gaan we verder,
en zo is het en anders kan het niet zijn.
Susan
30 april 21
