zelfhaat: ook dat gaat voorbij

Na de vorige blog over wraakgevoelens, kan de volgende – voorbijgaande- fase zich aandienen. Zelfhaat kan horen bij de ontwikkeling van loskomen van de narcist.
Je kunt het idee niet verdragen dat jij de mishandeling hebt geaccepteerd.
Zoals je leest, kun je hier ook weer uitkomen. Je ontwikkelt je door, net zolang je los bent van alles wat je belemmert voor je verdere leven. Soms val je terug, maar je kunt jezelf weer oppakken. Lees verder….

Zelfhaat is ook een vorm van rouwen. Het is een heftige aanval van jezelf op jezelf.
Je bent boos op jezelf. Je loopt vast in je eigen energie. Het gevoel dat je uit elkaar barst van zelfwoede is een vernietiging van jezelf op jezelf. En alle krachtige dingen die je hebt opgebouwd tot nu toe, lijken op dit moment helemaal niet waar.
Alle negatieve gedachten en gevoelens over jezelf zijn waar. Dat is voor nu jouw waarheid. En een andere waarheid is er niet.

Hoe blijf je overeind op het moment dat je jezelf zo tegenwerkt? Je zit zo diep in je emotie, een complex en intern gevoel van falen en zelfafwijzing. Er komt heel veel energie vrij van de ingehouden, opgespaarde en verzamelde woede.
De energie die je zelf besmet met gif. Je richt het gif tegen jezelf. En je bent het er nog mee eens ook. Een trigger van nu kan je direct brengen in het TOEN en DAAR. Helemaal bij af. Dit is niet hoe het is, maar zoals het voelt. Er is een schakel van negatieve kracht. Je bent in een dialoog met deze negatieve krachtige energie.
Jij bent niet meer de baas, je emoties zijn de baas.

Hypergevoeligheid speelt ook mee, waakzaam op alles uit je omgeving. Argwanend en achterdochtig. Je ervaart alles extreem sterker. Alles komt naar binnen en steeds ervaar je dat je gelijk hebt. Je gelooft je gedachten. En de zelfhaat straalt uit naar buiten en naar je omgeving. Alle slechte dingen zijn waar en jij bent de schuld.
Alsof je het altijd wist.

Ik schud je nu even wakker: zelfhaat is onmacht over de situatie. Het niet kunnen accepteren van dat je destijds niet bij machte was, of nog niet wist hoe dingen zouden gaan lopen. De onmacht over de ander, over de wereld, je kon het niet weten.
Je hebt toen je best gedaan, je beste best vanuit de beste intentie die je had.
Je geloofde in de wereld die de ander voorspiegelde. Je werd afhankelijk en onzeker gemaakt. Je gleed uit jezelf in de ander. Je verloor je eigen veilige haven. Deze veilige haven zit nog in je. Daar kun je weer gebruik van maken. Je bent verder dan destijds en alle kennis en alles wat je hebt geleerd afgelopen tijd is er nog. Voel dat maar even.

De angst voor je eigen ontwikkeling, voor je eigen goedheid, kan heel bedreigend voelen. Van schrik schiet in je oude patronen, je oude pijn. Je was er al uit. Je was al veel verder. Je genoot alweer van het voorjaar. Door de onverwachte trigger, ben je er weer ingeschoten. Maar je hebt alles in je, om er weer uit te komen. Je deed het al eerder. Je hebt angst voor je eigen krachten, want als je je verder ontwikkelt, ben je misschien wel vrij. Hoe mooi en hoe eng is dat. En dat is allebei waar.

Zelfhaat is rouwen om wie je was. Nu is je leven van jou. Je bent je beste zelf en misschien af en toe ongeduldig. Je wilt wel uit je problemen zijn, maar de weg daar naar toe is vol met van alles wat je niet wilt. Maar zet door, de weg is nog een eindje. Nu je dit weet, kun je weer op pad. Met jezelf.

Susan Veenstra.