Rouw overkomt iedereen
Je kiest er niet voor om te rouwen. Plotseling is je leven totaal anders en je beseft: je oude leven, het leven hoe het was, komt nooit meer terug. Hoe onwerkelijk en is dat? Dat doet pijn.
Je kiest niet voor pijn en verlies. Soms is het er wel. Het hoort bij het leven. Het overkomt vaak anderen? Tot jij aan de beurt bent. Je wilt deze realiteit niet. Je voelt wanhoop en angst. Je verzet je. Je verdringt het. Of je wordt gevoelsdoof. Alles is mogelijk. Er is een situatie die je niet wilt. De situatie waarin je zat, is onomkeerbaar veranderd. Denken en voelen splitsen zich.
Overleven is je manier van leven geworden. Je hoofd snapt het wel, je lijf is in verzet. Met veel moeite ploeter je voort, door het eerste jaar, door het tweede jaar…
Je snapt jezelf wel, maar denkt er liever niet aan.
Je voelt je niet oké en je wilt weg van de pijn. Je wilt het anders. Je wilt dit niet. Iedere keer als je er aan denkt, draait je maag zich om. Je zoekt naar manieren om je staande te houden.
Leren omgaan met pijn en verdriet
Je bent de controle kwijt: wat je had, komt niet meer terug.
Dit is ondoenlijk om te accepteren. Misschien komt er verzet, boosheid, schuldgevoel en schaamte. Een heel scala aan processen. Je hoop dat alles goed zal komen is verdwenen.
Dat is zoals het is. Je hebt geen controle over je leven. Dat doet pijn. Verdriet, weerstand, angst en soms opluchting wisselen af. Je kan even nergens opbouwen. Verdriet verteert niet en voelt als een dikke betonlaag in je maag.
Verdriet voelen kan veel angst en weerstand oproepen. Wat gebeurt er met je als al het verdriet loskomt? De angst voor de angst. De angst voor de pijn. Misschien ben je bang dat je het niet alleen kunt dragen. Hiermee kan ik je een stukje begeleiden. Je zal merken dat je het wel aankunt.




