Verslaving & verslavende gewoonten
In hoeverre ben je afhankelijk geworden van middelen om het leven te verzachten, neem bijvoorbeeld: Social Media, drank, gokken, sporten, gezond eten, schoonmaken. Een aantal van deze voorbeelden roept niet meteen een beeld van ‘verslaving’ op, maar: alles waar je te veel afhankelijk van wordt, kan verslavend zijn. Je hebt het nodig om je beter te voelen. Als een dwang kan het je achtervolgen. Als je dit bij jezelf bemerkt, kan je dan nog van deze hardnekkige gewoonte afkomen? Geef je het een mogelijkheid om dit te proberen, om te onderzoeken of het moeten kan veranderen in mogen en willen?
PS: bij hardnekkige verslavingen verwijs ik door naar de desbetreffende instanties.
Co-verslaving
Als je partner, kind of ouder een verslaving heeft, heb jij ook zorgen. Namelijk voor je naaste. Je bent veel met de ander bezig, wat begrijpelijk is. Het gaat niet goed met de ander. Je wilt helpen. Je wilt zorgen. Als je iets kunt doen, voel je je tijdelijk wat beter, even minder verontrust. Je kan jezelf gemakkelijk vergeten. Je bent zo bezig met de ander, dat je vergeet om ook nogaan je eigen behoeftes te denken. Het kan je zo bezighouden, dat het een obsessie wordt, dan spreek je van co-verslaving. Je bent ook verslaafd aan de verslaving van je kind, partner of ouder. Je maakt je mede-afhankelijk van het probleem. Je hebt je zo toegelegd om voor de ander te zorgen, dat je er altijd mee bezig bent. Je bent steeds ongerust. Je komt er niet los van. Zo houd je ook de verslaving van je naaste mede in stand.
Als het om je kind of je ouders gaat, zit je gevangen in een heel complexe structuur van zorg, acute hulp en het ouder of kind zijn. Hoe ver ga je om je kind of ouder te helpen, te redden van de verslaving?
Hoe kun je je hulp en zorg terugbrengen tot een gezonde ouder-kindrelatie?
Hoe kan je je zorgen loslaten terwijl je niet weet of je kind of ouder het wel redt? Misschien kan je dat nog niet. Dat is heel begrijpelijk. Als ervaringsdeskundige heb ik ervaren dat je een dubbelleven wil leiden, om je kind het lijden te besparen om van de verslaving af te komen. Je wilt zo graag dat het goed komt. Daar heb je alles voor over. Je weet ook dat het niet lukt. Je wilt het leven teruggeven aan je kind.
Je wilt zelf ook weer de dingen doen die goed zijn voor jou. Hoe doe je dat? Hoe ontploeter je met je (schuld en zorg) complexe gevoelens en ook praktische vragen.
Hoe verbind je je weer met liefde in plaats van met zorg?
